W najbardziej typowej sytuacji okno SuperEdita składa się z menu, pasków wejścia i stanu, pasków narzędzi: rastrowego, wektorowego i kalibracji (ostatni z nich jest widoczny jeśli uaktywnione zostało polecenie) oraz z okien: Zawartości TCD i Rysunku.

W pasku tytułu głównego okna SuperEdita wyświetlana jest nazwa aplikacji oraz nazwa otwartego pliku zawierającego dokument pojedynczy lub złożony. W przypadku dokumentu złożonego, za jego nazwą, wyświetlana jest w nawiasach lista trzech pierwszych rysunków składowych. Poniżej znajduje się pasek menu zawierający menu rozwijalne z poleceniami SuperEdita. Pasek narzędzi Standard jest wyświetlany bezpośrednio pod paskiem menu. Zawiera on przyciski uruchamiające najczęściej używane polecenia.

Paski Wektor i Raster są wyświetlane poniżej paska Standard. Znajdują się na nich przyciski poleceń wektorowych i rastrowych. Dodatkowy pasek narzędzi Zatrzask rastrowy pozwala na szybkie korzystanie z różnych trybów zatrzasku. Kolejnym paskiem narzędzi, który może być wyświetlany poniżej, jest pasek Kalibracji zawierający przyciski poleceń specyficznych dla kalibracji. Pasek Wejścia służy do określania współrzędnych kursora oraz do wprowadzania jego nowego położenia z klawiatury. Jest on wyświetlany nad oknami Zawartości TCD i Rysunku. Dokumenty są wyświetlane w pozostałej części okna głównego.

Pasek Stanu (opcjonalny) jest wyświetlany pod tymi oknami. Pokazuje on informacje wspomagające użytkownika takie jak: podpowiedzi, nazwę aktywnego interfejsu czy Pomoc systemową. Wszystkie opisane powyżej paski są "dokowalne". Pozwala to na skomponowanie zawartości i wyglądu okna SuperEdita według indywidualnych potrzeb użytkownika.

SuperEdit zachowuje i odtwarza ustawienia pasków narzędzi oddzielnie dla okna zmaksymalizowanego i okna przywróconego, ustawionego przez użytkownika. Pozwala to na zdefiniowanie dwóch różnych ustawień pasków narzędzi dla dużego okna (okno zmaksymalizowane) oraz dla okna małego (okno przywrócone) dzięki czemu wszystkie potrzebne paski narzędzi są zawsze dostępne. SuperEdit zmienia ustawienia pasków automatycznie w chwili przełączania z jednego rozmiaru okna do drugiego.

Okno Zawartości TCD jest używane do wyświetlenia drzewa struktury wewnętrznej pliku TCD. Jest ono wyświetlane jeżeli w menu Widok została wybrana opcja Zawartość TCD.

Możesz rozwijać i zwijać strukturę poprzez klikanie lewym przyciskiem myszy w mały prostokątny znaczek, umieszczony na lewo od znaku TCD i nazwy pliku TCD. Struktura może się składać z plików rastrowych i wektorowych. Do obu typów przypisane są inne znaki co pozwala na szybkie i łatwe ich odróżnianie. Może się zdarzyć, że plik TCD będzie zawierał odwołanie do rysunku składowego, który jest chwilowo niedostępny (np. został on usunięty lub zmieniła się jego nazwa). Jeśli otworzysz taki plik TCD, zauważysz znak z przekreśloną na czerwono dyskietką, który jest przypisany do rysunków niedostępnych.

Jeżeli rysunek składowy jest otwarty w trybie tylko do odczytu to na jego znaku wyświetlony zostanie czerwony klucz. Znak niebieskiego ołówka jest wyświetlany na znaku tego wektorowego rysunku TVD, który został zaznaczony do edycji. Przeznaczenie rysunku wektorowego do edycji odbywa się bezpośrednio przez zaznaczenie jednego z nich. Ikona z otwartą ręką jest wyświetlana na znaku dokumentu składowego, który jest wyłączony (niewidoczny).

Podwójne kliknięcie na znaku lub nazwie rysunku składowego powoduje zaznaczenie tego dokumentu. Ten sam rezultat można osiągnąć przez użycie przycisku Wybierz na dialogu Dokument Złożony w momencie gdy na liście Dokumentów składowych wybrany jest odpowiedni dokument. Wokół każdego z zaznaczonych rysunków składowych rysowana jest cienka, czarna ramka z małymi czarnymi kwadratami umieszczonymi w rogach i na środkach krawędzi. Ponowne podwójne kliknięcie powoduje usunięcie wyboru. Możliwe jest zaznaczenie więcej niż jednego rysunku składowego.

Po kliknięciu prawym klawiszem myszy w nazwę lub znak rysunku składowego TCD wyświetlane są menu podręczne. Są one opisane w rozdziale Menu podręczne.

Jeśli otworzysz pojedynczy plik rastrowy lub wektorowy to okno Zawartości TCD nie jest wyświetlane, nawet jeżeli opcja Zawartość TCD jest zaznaczona w menu Widok. Jakkolwiek, używając opcji Zmień tryb na TCD, nadal możesz spowodować, że SuperEdit przekształci aktywny rysunek pojedynczy na nowy rysunek złożony. Powoduje to wyświetlenie okna Zawartości TCD wraz z nowo utworzoną strukturą. Użycie polecenia Zmień tryb na pojedynczy powoduje usunięcie struktury TCD stworzonej dla pojedynczego rysunku i wyłączenie okna Zawartości TCD.

Okno rysunku jest używane do wyświetlenia rastrowych i wektorowych rysunków, które są otwierane przez SuperEdita bezpośrednio lub jako dokumenty składowe dokumentów TCD. Poszczególne rysunki składowe dokumentów złożonych, mogą być wybierane w celu zmiany ich atrybutów, pozycji w światowym układzie współrzędnych lub ich widocznego obszaru (okno widoczne). Jeden z poddokumentów, dokument wektorowy TVD zaznaczony jako rysunek pierwszoplanowy, jest automatycznie wybierany do edycji w chwili gdy SuperEdit otwiera dokument złożony odwołujący się do niego. Możesz graficznie wybrać elementy pierwszoplanowego rysunku TVD do różnych operacji. Operacje edycji rastrowych są wizualizowane przez interfejsy graficzne, które używają elementów wektorowych.

Dla każdego dokumentu składowego zdefiniowany jest jego obszar widoczny zwany oknem widocznym. Początkowo (po dodaniu rysunku do dokumentu złożonego) jest ono ustawiane tak, że obejmuje cały obszar rysunku. Okno widoczne jest zaznaczane jako cienka czarna ramka, jeśli związany z nim dokument jest zaznaczony w oknie Zawartości TCD. Aby włączyć edycję okna widocznego należy użyć opcji Zaznacz / Edytuj okna widoku z menu Dokument lub kliknąć przycisk Zaznacz na pasku narzędzi Standard. Powoduje to przejście Okna rysunku ze stanu normalnego do stanu selekcji i na odwrót. Rozmiar okna widocznego może być zmieniany przez przeciąganie małych, czarnych prostokątów umieszczonych na rogach i środkach krawędzi okna zaznaczonego rysunku. Polecenie Inicjuj okno widoczne ustawia okno widoczne dla aktualnie zaznaczonego rysunku na rozmiar początkowy (całkowite rozmiary rysunku). Aby uzyskać więcej informacji przejrzyj rozdział Inicjuj okno widoczne.

Możliwe jest zapisywanie i wyświetlanie nazwanych widoków. Szczegóły znajdziesz w rozdziale Menadżer widoków.

Początkowo cztery lub pięć pasków narzędzi jest umieszczonych na górze okna SuperEdita. Pierwszy z nich, nazwany Standard, zawiera główne funkcje dotyczące wyświetlania i drukowania oraz przyciski pozwalające kontrolować dokumenty otwarte w programie SuperEdit. Drugi, zawierający funkcje dedykowane do obsługi elementów wektorowych, nazywa się Wektor. Trzeci, z zestawem funkcji do obróbki rastrów, nazywa się Raster. Czwarty z nich zawiera różnorodne funkcje zatrzasków do rastra i nosi nazwę Zatrzask rastrowy. Opcjonalnie może być również widoczny pasek narzędzi Kalibracja, który jest pokazywany w chwili wywołania polecenia Kalibracji.

Możesz uaktywnić krótki opis dla każdego z przycisków paska narzędzi przez umieszczenie kursora mysz bezpośrednio nad nim. Uaktywnienie przycisków paska narzędzi odbywa się przez kliknięcie go lewym przyciskiem myszy. Aktywacja niektórych przycisków powoduje, że okno SuperEdita przechodzi w stan specjalny. Jest to sygnalizowane przez pokazywanie tego przycisku jako wciśniętego w czasie wykonywania tej operacji. Możesz anulować rozpoczętą operację przyciskając ponownie jej przycisk.

W następnych punktach zostaną opisane wszystkie paski narzędzi. Funkcje wykonywane przez SuperEdita, jako rezultat kliknięcia przycisków pasów narzędzi, są opisane w dalszej części dokumentacji pod tytułem „Polecenia SuperEdita”. Rozdziały tej części mają nazwy zbliżone do opisów poszczególnych przycisków.

Pasek narzędzi Standard zawiera następujące grupy przycisków:

Pasek narzędzi Wektor zawiera następujące grupy przycisków:

Pasek narzędzi Raster zawiera następujące grupy przycisków:

Pasek narzędzi Zatrzask do Rastra zawiera przyciski pozwalające na włączanie i wyłączanie różnych rodzajów zatrzasków rastrowych..

Dwa pierwsze przyciski kontrolują działanie zatrzasków:

Przyciski w następnej grupie są uporządkowane wg hierarchii:

Możesz włączyć więcej niż jeden rodzaj zatrzasku. Jeśli wewnątrz celownika równocześnie odnalezione zostaną np. narożnik linii rastrowej i przecięcie linii to zwrócony zostanie punkt przecięcia ponieważ znajduje się on wyżej w hierarchii.

Włączenie nowego typu zatrzasku przełącza SuperEdita w tryb ciągłego zatrzasku i ma natychmiastowy efekt dla wszystkich rozpoczętych poleceń. Oznacza to, że każde kliknięcie w okno rysunku wykonane w czasie trwania polecenia jest przekazywane do SuperEdita, który wyszukuje punkt rastrowy najlepiej pasujący do aktualnych ustawień zatrzasku rastrowego.

Jeśli zaznaczysz jeden z trybów zatrzasku SuperEdit uaktywni celownik, który określa obszar do poszukiwania punktu rastrowego. Zależnie od zawartości rysunku rastrowego oraz od poziomu powiększenia należy wybrać odpowiedni rozmiar celownika. Rozmiar celownika jest ustawiany na zakładce Lupa rastrowa okna dialogowego Konfiguracji.

Przyciski ustawiające tryb działania zatrzasku rastrowego są używane również przy zatrzasku na jedno kliknięcie. W czasie wykonywania polecenia (np. Rysuj Okrąg) opcje zatrzasku mogą być również ustawiane na menu podręcznym pojawiającym się po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.

Możliwe jest także ustawianie tych opcji na zakładce Zatrzask okna dialogowego Konfiguracji. (patrz polecenie Konfiguracja w menu Opcje). Stan przycisków paska narzędzi Zatrzask rastrowy oraz zakładki Zatrzask są przechowywane w pliku supered.ini.

Pasek narzędzi Zatrzask do wektora zawiera przyciski pozwalające na włączanie i wyłączanie różnych rodzajów zatrzasków wektorowych.

Dwa pierwsze przyciski kontrolują działanie zatrzasków:

Przyciski w następnej grupie są uporządkowane wg hierarchii:

Możesz włączyć więcej niż jeden rodzaj zatrzasku. Jeżeli na przykład wewnątrz celownika równocześnie odnaleziony zostanie punkt przecięcia i punkt końcowy to wtedy zostanie zwrócony punkt przecięcia z racji wyższości w hierarchii.

Pierwszym widocznym efektem aktywowania zatrzasków wektorowych jest wyświetlenie niebieskiego prostokąta celownika stowarzyszonego z kursorem (prostokąt celownika stowarzyszonego z zatrzaskiem rastrowym jest czerwony). Jeżeli postawiony (kliknięty) punkt został zatrzaśnięty z sukcesem to zatrzaśnięta pozycja zostanie zaznaczona przez namalowanie małego, niebieskiego okręgu (zatrzaśnięta z sukcesem pozycja rastra jest oznaczana małym czerwonym krzyżem).

Możesz definiować i przeprowadzać akcje “geometryczne”, tj. wymagające odniesień do układu współrzędnych, za pomocą standardowego interfejsu myszy zgodnego z oferowanym przez system MS Windows. Większość działań w Oknie SuperEdita to właśnie takie akcje. I tak: używaj lewego klawisza myszy do wskazywania, klikania i przeciągania we wszelkich możliwych kontekstach; używaj prawego klawisza myszy w celu wyświetlenia podręcznego menu o kontekstowo zależnej zawartości.

W zwykłym stanie Okna SuperEdita używaj lewego przycisku myszy do wskazywania elementów wektorowych w bieżącym rysunku wektorowym. Wskazany element staje się elementem bieżącym i jest widoczny w oknie w tzw. stanie zaznaczenia, tj. posiada małe czerwone prostokąty (znaczniki) w miejscach punktów konstrukcyjnych elementu. Aby wybrać segment lub łamaną, wystarczy kliknąć w pobliże tych elementów, dla elementów zamkniętych jak okręgi, prostokąty czy wielokąty, kliknij w ich wnętrze, dla tekstów lub ikon - gdziekolwiek w obszar przez nie zajmowany. Jeżeli chcesz wybrać więcej niż jeden element naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl i postępuj tak jak to opisano powyżej. Powtórne kliknięcie w element już zaznaczony wycofuje go z tego stanu. Kliknięcie w obszar rysunku, w którym nie ma żadnego elementu, usuwa stan zaznaczenia ze wszystkich wcześniej zaznaczonych elementów.

Jeżeli przesuniesz kursor wewnątrz czerwonego znacznika któregoś z elementów to kształt kursora zmieni się z krzyża na strzałkę. Oznacza to, że po wciśnięciu lewego klawisza myszy, możesz przeciągnąć ten punkt konstrukcyjny zaznaczonego elementu w inne położenie. Oryginalny kształt elementu jest rysowany jasnoszarą linią; kształt przeciąganego elementu jest rysowany cienką, czarną linią co pozwala na podglądanie rezultatu. Przesunięcie kursora do żądanej pozycji i puszczenie klawisza myszy powoduje odświeżenie kształtu elementu.

Przesunięcie kursora ponad krawędzią polilinii lub wielokąta powoduje zmianę kursora z krzyża na gwiazdę. Oznacza to, że wciśnięcie lewego klawisza myszy i przesunięcie go spowoduje dodanie nowego wierzchołka do wskazanej krawędzi. Oryginalny kształt elementu jest rysowany jasnoszarą linią; kształt przeciąganego elementu jest rysowany cienką, czarną linią co pozwala na podglądanie rezultatu. Przesunięcie kursora do żądanej pozycji dla nowego wierzchołka i puszczenie klawisza myszy powoduje odświeżenie kształtu elementu.

W obydwóch przypadkach opisanych powyżej możesz wywołać menu podręczne zawierające opcje Przeciągnij, Dodaj wierzchołek lub Usuń wierzchołek. Wyświetlany zestaw opcji zależy od miejsca w którym klikniesz. Wybierz opcję Przeciągnij lub Dodaj wierzchołek aby wykonać jedną z poprzednio opisanych operacji. W tym przypadku nie musisz trzymać wciśniętego lewego klawisza myszy. Pozwala to na przewijanie lub powiększanie zawartości okna w czasie przeciągania czy wpisywania danych do paska wejściowego lub ponowne kliknięcie prawym klawiszem i uaktywnienie Menu Opcji i Narzędzi (MON) np. w celu włączenia zatrzasku na pojedyncze kliknięcie. Jeżeli chcesz usunąć wskazany wierzchołek z polilinii czy wielokąta, wybierz opcję Usuń wierzchołek.

W większości akcji przeciągania, mających miejsce w trakcie definiowania elementów wektorowych, możesz wcisnąć klawisz Shift i w ten sposób wymusić tzw. tryb przeciągania prostokątny względem pozycji startowej lub ostatnio wprowadzonego punktu. Polega on na takim przekształcaniu bieżącej pozycji kursora, że przeciąganie jest realizowane wyłącznie w linii pionowej, poziomej lub wzdłuż linii 45 zależnie od tego, która z odległości bieżącej pozycji kursora od wspomnianych linii jest najmniejsza.

Jeśli kursor ma kształt normalnego krzyża to kliknięcie prawego przycisku myszy spowoduje pojawienie się menu podręcznego Menu Okna Rysunku (MOR). Opcje tego menu opisane są w następnym rozdziale.

Jeżeli chcesz powiększyć prostokątny fragment dokumentu (patrz akcja Powiększ Do okna) możesz użyć skrótu polegającego na przyciśnięciu lewego klawisza w punkcie, który ma być narożnikiem powiększanego obszaru i przeciąganiu kursora z wciśniętym cały czas lewym klawiszem do punktu, który ma być przeciwległym narożnikiem tego obszaru. Skrót ten jest dostępny jedynie w zwykłym stanie Okna Rysunku.

Możesz użyć skrótu aby wejść w stan selekcji Oknem / Przecięciem wciskając klawisz Ctrl na klawiaturze, przyciskając lewy klawisz myszy i przeciągając mysz w położenie docelowe bez zwalniania klawiszy. Zwróć uwagę na zmianę kursora myszy oraz pojawiające się na listwie stanu podpowiedzi. Ten skrót jest dostępny tylko w normalnym stanie Okna SuperEdita.

Jeżeli chcesz zbadać przy dużym powiększeniu detale pewnego niewielkiego obszaru przesuń kursor w jego pobliże i użyj klawisza Ctrl+Q. Ukaże się okno Lupy, w którym prezentowany będzie jak “pod lupą” fragment okna leżący w pobliżu kursora.

Specyficzne akcje myszy zależne od aktualnie wykonywanych poleceń SuperEdita tj. selekcja dokumentów składowych lub definiowanie okna wydruku będą opisane oddzielnie.

Akcje specyficzne dla danego stanu SuperEdita mogą być wybierane z menu podręcznego, pojawiającego się po kliknięciu prawego przycisku myszy. Niektóre z nich są wspólne dla kilku kontekstów, podczas gdy inne są ściśle związane z konkretnym stanem okna SuperEdita. Opis tych akcji znajduje się w dalszej części podręcznika. Generalnie, lista elementów menu podręcznego zależy od okna, które zostało kliknięte, miejsca kliknięcia oraz stanu aktualnie wykonywanego polecenia.

Menu podręczne Opcji i Narzędzi (MON) są dostępne w czasie wykonywania równych poleceń (związanych z edycją rastrów, edycją wektorów lub innymi czynnościami, np. definiowaniem okna wydruku). Zawartość MON zależy od polecenia ale niektóre opcje występują w nieomal zawsze. Są to opcje dotyczące Zatrzasku rastrowego, Odwzorowań geograficznych, poziomu AutoZoom oraz opcje Anuluj, Kontynuuj.

Opcja MON Anuluj przerywa i unieważnia aktualnie wykonywane polecenie. Opcja MON Kontynuuj wyłącza menu podręczne pozwalając na dalsze wykonywanie polecenia.

MON wyświetlany w czasie wykonywania bardziej skomplikowanych poleceń może zawierać opcje Domyślnie, Akceptuj lub Wycofaj. Użycie opcji MON Domyślnie powoduje wybranie domniemanej wartości właśnie definiowanego parametru. W większości przypadków wartość ta jest pokazywana graficznie, a podpowiedź w pasku statusu nie pozostawia wątpliwości jakiemu parametrowi przypisana zostanie wartość umowna. Użycie opcji MON Akceptuj powoduje zatwierdzenie dotychczas wprowadzonych danych i uruchamia polecenie, bądź przechodzi do następnego kroku. Opcja MON Wycofaj pozwala na anulowanie właśnie rozpoczętego przeciągania. Możesz używać tej opcji zamiast opcji Anuluj czy przyciśnięcia klawisza Esc jeżeli chcesz usunąć tylko ostatnio wprowadzone dane, nie wychodząc z polecenia.

Opcje MON zależne od wykonywanego polecenia pozwalają na powrót do konkretnego kroku definiowania parametrów, dzięki czemu możliwe jest poprawienie poprzednio wprowadzonych wartości. Opcje te są opisane w rozdziałach dotyczących poszczególnych poleceń.

Opcje dotyczące zatrzasku rastrowego są szczegółowo opisane w rozdziałach dotyczących zakładki Zatrzask oraz polecenia Zatrzask rastrowy. MON udostępnia następujące tryby zatrzasku:

Zatrzaski dostępne w MON działają tylko na jedno kliknięcie. Możesz je ustawiać i używać niezależnie od zatrzasków ciągłych zdefiniowanych za pomocą Paska narzędzi Zatrzask czy na zakładce Zatrzask okna dialogowego Konfiguracji. Jeśli zaznaczysz którąś z opcji zatrzasku, SuperEdit uaktywni celownik określający obszar poszukiwania punktu do zatrzaśnięcia. Zależnie od zawartości rysunku rastrowego oraz od poziomu powiększenia należy wybrać odpowiedni rozmiar celownika. Rozmiar celownika jest ustawiany na zakładce Lupa rastrowa okna dialogowego Konfiguracja. Znak zaznaczenia występujący przed napisem Zatrzask rastrowy na MON oznacza, że co najmniej jedna z opcji zatrzasku rastrowego jest aktywna.

Na MON i MOR może występować taka sama opcja Odwzorowanie geograficzne wraz ze swoim menu. Znacznik umieszczony przed nazwą opcji, tj. Odwzorowanie geograficzne wskazuje, że wybrane i aktywne jest odwzorowanie różne od Żadne.

Menu opcji Odwzorowanie geograficzne zawiera następujące pozycje:

MON poleceń Kalibruj raster i Śledzenie zawiera opcję AutoZoom ze swoim menu. Możesz ją użyć do określenia wielkości powiększenia, które ma być wykonane automatycznie wokół punktu wynikającego z kontekstu bieżącej akcji.

Menu opcji AutoZoom zawiera następujące pozycje:

Bieżące ustawienie poziomu AutoZoom zaznaczone jest przez znak kropki przed odpowiadającą mu pozycją na menu. Znak zaznaczenia występujący przed napisem AutoZoom na MON oznacza, że aktualnie wybrany poziom AutoZoom jest różny od Żaden.

Generalnie, zawartość menu podręcznego okna Rysunku (MOR) zależy od stanu selekcji w tym oknie i stanu samego okna. MOR jest wyświetlane jeżeli tylko jeden rysunek wektorowy jest zaznaczony do edycji. Na MOR (jak i MON) może występować taka sama opcja Odwzorowanie geograficzne wraz ze swoim menu.

Używanie opcji MOR jest również możliwe w stanie Podglądu wydruku.

Menu podręczne dokumentu złożonego (MDZ) jest dostępne po kliknięciu prawym klawiszem myszy w poszczególne elementy hierarchii TCD w oknie Zawartości TCD. Zawiera ono opcje do zarządzania rysunkiem złożonym na poziomie dokumentu i dokumentów składowych.

Pasek Wejścia wyświetla aktualne współrzędne kursora i pozwala na kontrolowanie rodzaju układu współrzędnych oraz jego jednostek. Posiada również dwa przyciski umieszczone po jego lewej stronie: Zatrzask do siatki i Zatrzask ortogonalny.

Nazwa układu współrzędnych jest wyświetlana na liście rozwijalnej umieszczonej po lewej stronie paska. W normalnym stanie, do odczytu położenia kursora, dostępny jest tylko absolutny układ współrzędnych, oznaczony jako OXY. W czasie edycji możliwa jest zmiana na względny układ współrzędnych, oznaczony jako @XY lub układ odległość – azymut, oznaczony jako D<A. Wartości współrzędnych są przeliczane względem ostatnio zdefiniowanego punktu odniesienia. W niektórych poleceniach, jak skalowanie czy obracanie, dostępne są układy skalowy, oznaczony jako SxSy oraz biegunowy względny, o oznaczeniu @<A. Przełączanie pomiędzy układami współrzędnych może się odbywać w dowolnym momencie.

Jeżeli ustawiona jest opcja Odwzorowanie geograficzne, lista rozwijana układów współrzędnych na Pasku Wejściowym rozszerzona jest o następujące pozycje:

Posługując się listą rozwijaną jednostek prezentacji możesz ustawić wyświetlanie i wprowadzanie współrzędnych geograficznych w stopniach (w formacie dziesiętnym lub DMS), gradach lub radianach.

Jednostki prezentacji są wyświetlane w listach rozwijalnych, umieszczonych za każdą współrzędną. Jednostki odległości są początkowo ustawiane zgodnie z jednostkami dokumentu (patrz Właściwości dokumentu). Jednostki dokumentu są zaznaczana na liście rozwijalnej za pomocą małej gwiazdki umieszczonej przed ich nazwą. Zmiana jednostek prezentacji nie zmienia jednostek rysunku, ale zmiana jednostek rysunku wymusza zmianę jednostek prezentacji. Jednostki kątowe, dostępne gdy wartości kąta są wyświetlane w odpowiednim oknie współrzędnych, mogą być wyrażane w stopniach kątowych – w formacie dziesiętnym lub DMS - gradach lub w radianach.

Po uaktywnieniu okna współrzędnych, możesz wpisać nową wartość. Czynność taka ma sens tylko w przypadku poleceń edycyjnych. Aby uaktywnić wybrane okno współrzędnych możesz je kliknąć lewym klawiszem myszy. Możesz również wcisnąć klawisz Tab, w czasie definiowania nowego punktu, co uaktywni okno pierwszej współrzędnej. Wpisz żądaną wartość i wciśnij ponownie Tab aby przenieść się do okna drugiej współrzędnej. Wciśnij przycisk Enter lub kliknij na klawiaturze klawisz Enter aby zaakceptować wprowadzone wartości. W czasie wprowadzania nowych wartości, przesuwanie kursora po Oknie rysunku nie daje żadnego efektu, ponieważ rozpoczęte zostało wpisywanie Twoich własnych współrzędnych. Jeśli chcesz pominąć wprowadzone zmiany to możesz to zrobić klikając przycisk Pomiń lub wciskając na klawiaturze klawisz Esc.

Przesunięcie kursora nad okno współrzędnej X czy Y powoduje zmianę jego kształtu. Pasek Wejścia powinien być traktowany jako alternatywna, w stosunku do myszki, metoda wprowadzania danych. W niektórych przypadkach możliwe jest wpisanie współrzędnych kątowych, gdy aktywny jest interfejs obrotu lub skali dla osi X i Y, w poleceniu skalowania.

loading table of contents...